Powodem powolnego upadku architektury m68k w Debianie nie było bynajmniej wypalenie deweloperów odpowiedzialnych za tę adaptację, ale prozaiczne przyczyny techniczne — od kilku wydań glibc wymagał obsługi TLS (thread-local storage), która na m68k nie była zaimplementowana, a nikt spośród członków Projektu nie miał odpowiedniego doświadczenia aby samodzielnie nad nią popracować.

Niedawno jednak zabrali się za to pracownicy Red Hata, opłaceni przez jednego ze swoich klientów, który potrzebował obsługi TLS na procesorach z rodziny ColdFire (bliskiej czystej architektury m68k). I choć skoncentrowali oni swoją pracę właśnie na tych procesorach, jej efekty można było łatwo przeportować na użytek czystego m68k.

Wtedy jednak systemy Projektu Debian działające na architekturze m68k były już w kiepskim stanie. Przywrócenie ich do używalności wymagałoby sporego nakładu pracy, na co nikt nie miał ochoty.

I tak m68k w Debianie powoli dogorywał. Do czasu aż Thorsten Glaser — deweloper Debiana, Grmla oraz MirOS BSD i autor m.in. powłoki mksh — zauważył, że jego pakiet nie buduje się na m68k. Zamiast zignorować problem występujący na prawie martwej architekturze, niemal samodzielnie ją ożywił. Doprowadził adaptację Debiana do takiego stanu używalności, że udało się skompilować działającą, aktualną maszynę wirtualną aranym.

Dzięki jego pracy Wouter Verhelst mógł rozpocząć prace nad zbudowaniem działającego instalatora Debiana dla m68k. I choć ten nie poddaje się bez walki, wszystko wskazuje na to, że architektura m68k nie przechodzi jeszcze do historii.

Aktualizacja

Opór instalatora został przełamany. Wouter Verhelst prosi o testowanie przygotowanych przez niego obrazów.

Natomiast Ingo Juergensmann na swoim blogu opisał aktualizację z Etcha do Sida.

Źródło: grep.be/blog/en/computer/debian/m68k/revival