Konfiguracja projektu zespołowego wymaga pewnej wiedzy na temat serwerów i systemów wersjonowania SVN lub Git. Powinien więc zostać wykonany przez kierownika projektu, lidera projektu lub inżyniera lokalizacji.
Ponieważ wiele informacji na temat SVN i Git jest łatwo dostępnych, nie będziemy tutaj opisywać, jak one działają, a jedynie, jak program OmegaT z nimi współpracuje.
Utwórz pusty projekt na serwerze
Utwórz repozytorium SVN lub Git na serwerze, do którego będą mieli dostęp tłumacze.
Utwórz lokalną kopię repozytorium (sprawdź za pomocą SVN, sklonuj za pomocą oprogramowania Git).
Utwórz nowy, pusty projekt OmegaT w lokalnym repozytorium. Można to zrobić na dwa sposoby:
→
w wierszu poleceń: java -jar OmegaT.jar team init [język1] [język2]
Dodaj nowy projekt OmegaT do systemu wersjonowania (dodaj za pomocą SVN i Git).
Zauważ: jeżeli projekt został utworzony za pomocą wiersza poleceń w kroku 3, ten krok został już wykonany przez program.
Opublikuj nowy projekt OmegaT na serwerze (zatwierdzając za pomocą SVN, prześlij zatwierdzenie podziału pracy przez Git).
Określone parametry
Jeżeli projekt używa określonych filtrów i parametrów segmentacji, to również pliki filters.xml
i segmentation.conf
muszą zostać dodane do systemu kontroli wersji i opublikowane na serwerze.
Skorzystaj z klienta SVN lub Git by dodać plik do tłumaczenia.
Można to również zrobić w programie OmegaT:
skopiuj pliki do katalogu /source
użyj opcji
→Aby dodać inne zasoby (słowniki, TMX lub glosariusze), użyj klienta SVN lub Git.
Aby usunąć pliki, użyj klienta SVN lub Git. Te pliki nie zostaną usunięte automatycznie po stronie tłumaczy: musisz poprosić ich o ręczne usunięcie plików.
Zwróć uwagę, że tylko dwa pliki są modyfikowane przez program OmegaT podczas tłumaczenia:
omegat/project_save.tmx
glossary/glossary.txt
Wszystkie inne pliki są tylko do odczytu. Jeżeli tłumacz spróbuje je zmodyfikować, powrócą do pierwotnego stanu za każdym razem, gdy projekt zostanie otwarty, zamknięty, zapisany lub ponownie wczytany.
Po skonfigurowaniu projektu na serwerze kierownik projektu może zaprosić tłumacza do pracy nad nim na dwa różne sposoby:
przesłanie adresu URL projektu i poproszenie tłumacza o utworzenie kopii lokalnej za pomocą opcji
→ .wysłanie pliku omegat.project
zawierającego odnośnik do adresu URL i poproszenie tłumacza o skopiowanie go do dedykowanego katalogu i otwarcie go w programie OmegaT.
Odniesienie do adresu URL jest określone poniżej (tutaj do repozytorium Git):
<repositories> <repository type="git" url="https://repo_for_OmegaT_team_project.git"> <mapping local="" repository=""/> </repository> </repositories>
W obu przypadkach kierownik projektu musi wysłać tłumaczowi swój identyfikator i hasło, aby uzyskał dostęp do repozytorium.
Sprawdzanie statystyk
Kierownik Projektu powinien sprawdzić z tłumaczem, czy statystyki są identyczne po obu stronach (po stronie serwera i tłumacza).
Jeżeli są jakieś różnice, sprawdź pliki filters.xml
i segmentation.conf
czy są pod kontrolą wersji.
Powyższy proces opisuje typowy przypadek, w którym kierownik projektu chce mieć pełną kontrolę nad projektem i gdzie pliki (i statystyki) są identyczne po obu stronach (po stronie serwera i tłumacza).
Projekty zespołowe OmegaT można również skonfigurować w inny sposób, w którym kilku tłumaczy współdzieli plik project_save.tmx, ale nie pliki źródłowe.
W tym przypadku procedura jest taka sama, ale kierownik projektu nie dodaje plików do katalogu /source.
Może to być http (w tym https), svn lub git.
Zdalna lokalizacja plików do przetłumaczenia.
Nazwa lokalnego katalogu lub pliku w stosunku do katalogu głównego projektu OmegaT.
Nazwa zdalnego katalogu lub pliku względem adresu URL repozytorium.
Dodaj wzorce za pomocą symboli wieloznacznych (styl Apache Ant): *, ?, **
Przykład: **/.ini/**
Jak wyżej
Przykład: **/*.docx
aby dodać wszystkie pliki .docx, niezależnie od tego, gdzie znajdują się w projekcie.
Reguły włączenia mają pierwszeństwo przed regułami wykluczenia.
<repositories> <repository type="svn" url="https://repo_for_OmegaT_team_project"> <mapping local="" repository=""/> </repository> </repositories>
Cała zawartość https://repo_for_OmegaT_team_project
jest odwzorowana na lokalny projekt OmegaT.
<repositories> <repository type="svn" url="https://repo_for_All_OmegaT_team_projects"> <mapping local="" repository="En-US_DE_project"/> </repository> </repositories>
Cała zawartość https://repo_for_All_OmegaT_team_projects/En-US_DE_project
jest odwzorowana na lokalny projekt OmegaT.
<repository type="http" url="https://github.com/omegat-org/omegat/raw/master/"> <mapping local="source/Bundle.properties" repository="src/org/omegat/Bundle.properties"/> </repository>
Plik zdalny https://github.com/omegat-org/omegat/raw/master/src/org/omegat/Bundle.properties
jest mapowany na plik lokalny source/Bundle.properties
.
<repository type="http" url="https://github.com/omegat-org/omegat/raw/master/"> <mapping local="source/Bundle.properties" repository="src/org/omegat/Bundle.properties"/> <mapping local="source/readme_tr.txt" repository="release/readme.txt"/> </repository>
Plik zdalny https://github.com/omegat-org/omegat/raw/master/release/readme.txt
jest mapowany na plik lokalny source/readme_tr.txt
.
Umożliwia to zmianę nazwy pliku do przetłumaczenia.
Projekty zespołowe OmegaT należy najpierw skonfigurować na serwerze.
Aby po raz pierwszy skorzystać z projektu zespołowego, postępuj zgodnie z procedurą podaną przez kierownika projektu.
Po otwarciu projektu tłumaczenie przebiega w taki sam sposób, jak w przypadku projektu bez zespołu, z wyjątkiem poniższych punktów.
Automatyczne zapisywanie
Co 3 minuty (domyślnie) lokalny projekt jest synchronizowany ze zdalnym repozytorium, dzięki czemu kierownik projektu lub inni tłumacze mogą przeglądać i wykorzystywać tłumaczenia dodane w tym okresie.
Interwał 3 minut można zmienić otwierając . → →
Zsynchronizowane pliki
Za każdym razem, gdy projekt jest zapisywany automatycznie, ale także po otwarciu, zamknięciu i ponownym załadowaniu, w rzeczywistości synchronizowane są tylko dwa pliki:
omegat/project_save.tmx
glossary/glossary.txt
Wszystkie inne pliki zostaną zastąpione plikami w zdalnym repozytorium.
Dodawanie nowych plików źródłowych
Aby dodać nowy plik źródłowy:
skopiuj pliki do katalogu /source
użyj opcji
→Istniejące pliki źródłowe można modyfikować, ale operację zatwierdzenia należy wykonać przed automatycznym zapisem i przed ponownym załadowaniem lub zamknięciem projektu.
Usuń pliki źródłowe
Pliki muszą zostać najpierw usunięte przez kierownika projektu, a następnie lokalnie.
Zmiana reguł segmentacji lub filtrów plików
Parametry projektu musi zmienić kierownik projektu.
Praca w trybie offline
Projekt zespołowy można otworzyć i przetłumaczyć w trybie offline. Wszystkie zmiany zostaną zsynchronizowane następnym razem, gdy połączenie będzie dostępne.
Aby pracować w trybie offline:
Odłącz się od sieci przed otwarciem projektu,
lub otwórz projekt za pomocą wiersza poleceń, używając opcji --no-team.
Początkowo, czyli w momencie tworzenia projektu, główna baza pamięci tłumaczeniowej projektu, project_save.tmx
jest pusta. Ta baza zawartości pamięci tłumaczeniowej jest stopniowo zapełniana podczas tłumaczenia. Aby przyspieszyć ten proces, można ponownie wykorzystać istniejące tłumaczenia. Jeżeli dane zdanie zostało już raz poprawnie przetłumaczone, nie ma potrzeby ponownego tłumaczenia. Pamięci tłumaczeniowe mogą również zawierać tłumaczenia referencyjne: typowym przykładem jest ustawodawstwo międzynarodowe, takie jak prawodawstwo Wspólnoty Europejskiej.
Tworząc dokumenty docelowe w projekcie OmegaT pamięć tłumaczeń projektu jest wyprowadzana w postaci trzech plików w katalogu głównym projektu OmegaT (zapoznaj się z powyższym opisem). Te trzy pliki tmx (-omegat.tmx
, -level1.tmx
i -level2.tmx
) można traktować jako „eksportową pamięć tłumaczeniową”, tj. jako eksport zawartości bieżącego projektu w formie dwujęzycznej.
Jeżeli chcemy ponownie użyć pamięci tłumaczeniowej z poprzedniego projektu (na przykład ponieważ nowy projekt jest podobny do poprzedniego lub używa terminologii, która mogła być używana wcześniej), można użyć tych pamięci tłumaczeniowych jako „wejściowych pamięci tłumaczeniowych”, tj. do importu do nowego projektu. W takim przypadku umieszczamy pamięci tłumaczeń, których chcemy użyć, w katalogu /tm lub /tm/auto nowego projektu: w pierwszym przypadku trafienia z tych pamięci tłumaczeń otrzymamy w przeglądarce dopasowań rozmytych, a w drugim przypadku te bazy pamięci tłumaczeń zostaną użyte do wstępnego przetłumaczenia tekstu źródłowego.
Domyślnie katalog /tm znajduje się poniżej katalogu głównego projektu (np. ... /mój_projekt/tm), ale jeżeli zechcemy, możemy wybrać inny katalog w oknie dialogowym właściwości projektu. Jest to przydatne, jeżeli często korzystamy z pamięci tłumaczeniowych utworzonych w przeszłości, na przykład dlatego, że dotyczą tego samego tematu lub tego samego klienta. W takim przypadku użyteczną procedurą byłoby:
Utwórz katalog („katalog repozytorium”) w dogodnym miejscu na dysku twardym dla pamięci tłumaczeniowych dla określonego klienta lub tematu.
Zawsze, gdy kończymy projekt, skopiujmy jeden z trzech „eksportowanych” plików pamięci tłumaczeniowej z katalogu głównego projektu do katalogu repozytorium.
Rozpoczynając nowy projekt na ten sam temat lub dla tego samego klienta, przechodzimy do katalogu repozytorium w oknie dialogowym
i wybierz go jako katalog pamięci tłumaczeń.Zwróćmy uwagę, że wszystkie pliki tmx w repozytorium /tm są analizowane podczas otwierania projektu, więc umieszczenie wszystkich różnych baz pamięci tłumaczeń, które możemy mieć pod ręką, w tym katalogu może niepotrzebnie spowolnić działanie programu OmegaT. Możemy nawet rozważyć usunięcie tych, które nie są już potrzebne, po wykorzystaniu ich zawartości do wypełnienia pliku project-save.tmx
.
Program OmegaT obsługuje importowane wersje tmx 1.1-1.4b (zarówno level 1, jak i level 2). Umożliwia to odczytanie przez OmegaT pamięci tłumaczeniowych utworzonych przez inne narzędzia. Jednak OmegaT nie obsługuje w pełni importowanych plików tmx level 2 (przechowują one nie tylko tłumaczenie, ale także formatowanie). Pliki tmx level 2 będą nadal importowane, a ich zawartość tekstową będzie można zobaczyć w programie OmegaT, ale jakość dopasowań rozmytych będzie nieco niższa.
Program OmegaT przestrzega bardzo ścisłych procedur podczas ładowania plików pamięci tłumaczeniowej (tmx). Jeżeli w takim pliku zostanie znaleziony błąd, OmegaT wskaże pozycję w uszkodzonym pliku, w której się on znajduje.
Niektóre narzędzia są znane z tworzenia w pewnych warunkach nieprawidłowych plików tmx. Jeżeli zechcemy używać takich plików jako tłumaczeń referencyjnych w programie OmegaT, musimy je naprawić, w przeciwnym razie zostanie zgłoszony błąd i program ich nie załaduje. Poprawki to trywialne operacje, a OmegaT pomaga w rozwiązywaniu problemów z wyświetlając odpowiedni komunikat o błędzie. Jeżeli napotkamy problemy, możemy poprosić grupę użytkowników o poradę.
OmegaT eksportuje pliki TMX w wersji 1.4 (zarówno level 1, jak i level 2). Eksport pliku level 2 nie jest w pełni zgodny ze standardem level 2, ale jest wystarczająco zbliżony i generuje poprawne dopasowania w innych narzędziach pamięci tłumaczeniowej obsługujących TMX level 2. Jeżeli potrzebujemy tylko informacji tekstowych (a nie informacji o formatowaniu), użyjmy utworzonego przez OmegaT pliku level 1.
W przypadku, gdy tłumacze muszą udostępniać swoje bazy TMX, wyłączając niektóre ich części lub włączając tylko tłumaczenia niektórych plików, udostępnianie pełnego ProjectName-omegat.tmx
nie wchodzi w rachubę. Poniższy przepis to tylko jedna z możliwości, ale dość prosta do wykonania i bez zagrożeń dla zasobów.
Utwórzmy projekt, niezależny od innych, w wymaganej parze językowej, o odpowiedniej nazwie - pamiętając, że utworzone pliki TMX będą zawierać tę nazwę.
Skopiuj dokumenty, dla których potrzebujesz pamięci tłumaczeniowej, do katalogu źródłowego projektu.
Skopiuj pamięć tłumaczeń, zawierającą tłumaczenia powyższych dokumentów, do podkatalogu tm/auto
nowego projektu.
Uruchom projekt. Sprawdź możliwe błędy znaczników za pomocą Ctrl+T i nieprzetłumaczonych segmentów za pomocą Ctrl+U. Aby sprawdzić, czy wszystko jest zgodne z oczekiwaniami, możemy nacisnąć Ctrl+D aby utworzyć dokumenty docelowe i sprawdzić ich zawartość.
Kiedy opuścimy projekt, pliki TMX w głównym katalogu projektu (patrz wyżej) zawierają teraz tłumaczenia dla wybranej pary językowej, dla plików skopiowanych do katalogu źródłowego. Skopiuj je w bezpieczne miejsce dla przyszłych odniesień.
Aby uniknąć ponownego wykorzystania projektu, a tym samym potencjalnego zanieczyszczenia przyszłych przypadków, usuń katalog projektu lub zarchiwizuj go z dala od miejsca pracy.
W przypadkach, gdy zaangażowany jest zespół tłumaczy, tłumacze będą woleli udostępniać wspólne pamięci tłumaczeniowe niż rozpowszechniać ich lokalne wersje.
OmegaT łączy się z SVN i Git, dwoma popularnymi zespołowymi systemami wersjowania i kontroli wersji (RCS), dostępnymi na licencji otwarto źródłowej. W przypadku OmegaT kompletne katalogi projektów - innymi słowy zaangażowane pamięci tłumaczeń, a także katalogi źródłowe, ustawienia projektu itp. - są zarządzane przez wybrany RCS, więcej w rozdziale:
Może się zdarzyć, że wykonamy projekt z np. źródła holenderskiego i tłumaczenie na przykład w języku angielskim. Potrzebujemy tłumaczenia np. chińskiego, ale tłumacz nie rozumie niderlandzkiego; ale jednak doskonale rozumie angielski. W takim przypadku pamięć tłumaczeń NL-EN może służyć jako pośrednik w generowaniu tłumaczenia z NL na ZH.
Rozwiązaniem w naszym przykładzie jest skopiowanie istniejącej pamięci tłumaczeniowej do podkatalogu tm/tmx2source/ i zmiana nazwy pliku na ZH_CN.tmx, aby wskazać język docelowy tmx. Tłumaczowi zostaną pokazane angielskie tłumaczenia segmentów źródłowych w języku niderlandzkim i wykorzysta je do stworzenia tłumaczenia na język chiński.
Ważne: nazwę wspierającego TMX należy zmienić na XX_YY.tmx, gdzie XX_YY jest językiem docelowym tmx, na przykład na ZH_CN.tmx w powyższym przykładzie. Projekt i języki źródłowe TMX powinny oczywiście być identyczne - w naszym przykładzie NL. Zwróćmy uwagę, że możliwy jest tylko jeden plik TMX dla danej pary językowej, więc jeżeli w grę wchodzi kilka pamięci tłumaczeniowych, konieczne będzie połączenie ich wszystkich w jeden plik XX_YY.tmx.
OmegaT to solidna aplikacja. Jednak podczas korzystania z programu OmegaT, tak jak w przypadku każdej innej aplikacji, należy przedsięwziąć środki ostrożności przed utratą danych. Kiedy tłumaczymy swoje pliki, program OmegaT przechowuje wszystkie Twoje postępy w pamięci tłumaczeniowej project_save.tmx
, znajdującej się w podkatalogu/omegat
projektu.
Program OmegaT tworzy również kopię zapasową pamięci tłumaczeniowej w project_save.tmx.YEARMMDDHHNN.bak w tym samym podkatalogu za każdym razem, gdy projekt jest otwierany lub przeładowywany. YEAR to 4-cyfrowy rok, MM to miesiąc, DD to dzień miesiąca, a HH i NN to godziny i minuty zapisania poprzedniej pamięci tłumaczeniowej.
Jeżeli uważasz, że utraciłeś dane tłumaczenia, możesz użyć poniższej procedury, aby przywrócić projekt do jego ostatnio zapisanego stanu, zwykle nie starszego niż około 10 minut:
zamknij projekt
zmienić nazwę bieżącego pliku project_save.tmx
(np. na project_save.tmx.temporary
)
wybierz kopię zapasową pamięci tłumaczeniowej, która z największym prawdopodobieństwem zawiera dane, których szukasz
zmień jego nazwę pliku project_save.tmx
otwórz projekt
Aby uniknąć utraty ważnych danych:
Wykonuj regularne kopie pliku /omegat/project_save.tmx na nośnikach kopii zapasowej, takich jak CD lub DVD.
Dopóki nie zaznajomisz się z programem OmegaT, twórz przetłumaczone pliki w regularnych odstępach czasu i sprawdzaj, czy przetłumaczony plik zawiera najnowszą wersję Twojego tłumaczenia.
Zachowaj szczególną ostrożność podczas wprowadzania zmian w plikach katalogu /source
, w trakcie trwania projektu. Jeżeli plik źródłowy zostanie zmodyfikowany po rozpoczęciu tłumaczenia, program OmegaT może nie znaleźć segmentu, który został już przetłumaczony.
Skorzystaj z tych tekstów pomocy, aby rozpocząć tłumaczenie. Jeżeli napotkasz problemy, opublikuj wiadomość na grupie użytkowników programu OmegaT. Nie obawiaj się publikować wiadomości w języku, który najlepiej znasz.
Pliki pdf są szczególnym przypadkiem pliku tekstowego. Zawierają informacje o formatowaniu tekstu, ale OmegaT nie może ich ponownie wykorzystać w celu utworzenia plików docelowych. Dlatego pliki pdf są traktowane jak zwykłe pliki tekstowe, i pliki wyjściowe też są zwykłymi plikami tekstowymi.
Jeżeli chcesz odtworzyć formatowanie tekstu (a także inne elementy, takie jak rysunki) w docelowym tłumaczeniu, możesz spróbować trzech sposobów:
Użyj domyślnego filtru (wejściowego pdf) OmegaT - przetłumacz, utwórz plik docelowy (będzie to zwykły plik tekstowy), dodaj odpowiednie formatowanie i elementy ręcznie.
Użyj filtra Iceni Infix. Przejrzyj: Tłumaczenie plików pdf za pomocą programów Iceni Infix i OmegaT.
Importuj plik źródłowy do programu LibreOffice Draw, zapisz jako plik odg, przetłumacz, eksportuj jako pdf, według potrzeby.
Notatka: powyższe informacje dotyczą tylko plików pdf z warstwą tekstową. Jeżeli masz plik PDF złożony z zeskanowanych stron (czasami takie pliki są nazywane „martwymi” plikami pdf), musisz użyć programu ocr (optyczne rozpoznawanie znaków), aby rozpoznać tekst i przekonwertować go na format, który obsługuje OmegaT.
Mogą również istnieć inne formaty plików tekstowych lub sformatowanych plików tekstowych nadające się do przetwarzania w programie OmegaT.
Do konwersji plików do obsługiwanych formatów można użyć narzędzi zewnętrznych. Przetłumaczone pliki będą następnie musiały zostać przekonwertowane z powrotem do formatu oryginalnego. Na przykład, jeżeli masz nieaktualną wersję programu Microsoft Word, która nie obsługuje formatu odt, to poniższa procedura działa w obie strony dla plików Word z rozszerzeniem doc:
importuj plik do programu zapisującego w formacie odf
zapisz plik w formacie odt
przetłumacz go na docelowy plik odt
załaduj plik docelowy do programu zapisującego w formacie odf
zapisz plik w formacie doc
Jakość formatowania przetłumaczonego pliku będzie zależeć od jakości konwersji w obie strony. Przed przystąpieniem do takich konwersji należy przetestować wszystkie dostępne warianty. Sprawdź stronę główną programu OmegaT aby uzyskać aktualną listę narzędzi wspomagających tłumaczenie.
Wyjustowanie tekstu źródłowego i segmentów tekstu wyjściowego zależy od języków projektu. Domyślnie wyrównanie do lewej jest używane dla tekstów pisanych od lewej do prawej (LTR), a wyrównanie do prawej dla tekstów pisanych od prawej do lewej (RTL). Można przełączać się między różnymi trybami wyświetlania, naciskając Shift+Ctrl+O (jest to litera O, a nie cyfra 0). Przełączanie Shift+Ctrl+O posiada trzy tryby:
domyślne justowanie, czyli takie, które jest zdefiniowane dla danego języka;
wyrównanie do lewej;
wyrównanie do prawej.
Używanie trybu RTL w programie OmegaT nie ma żadnego wpływu na tryb wyświetlania przetłumaczonych dokumentów utworzonych w OmegaT. Tryb wyświetlania przetłumaczonych dokumentów należy zmodyfikować w aplikacji (np. LibreOffice) używanej powszechnie do ich wyświetlania lub modyfikowania (szczegóły w odpowiednich instrukcjach). Użycie kombinacji Shift+Ctrl+O powoduje zmianę zarówno wprowadzania tekstu, jak i wyświetlania w OmegaT. Można go używać oddzielnie dla wszystkich trzech okien (Edytor, Dopasowania rozmyte i Glosariusz), klikając odpowiednie okno i przełączając tryb wyświetlania. Może być również używany we wszystkich polach wejściowych znalezionych w OmegaT - w oknie wyszukiwania, dla reguł segmentacji itp.
Uwaga dla użytkowników Mac OS X: użyj skrótu Shift+Ctrl+O, a nie cmd+Ctrl+O.
Podczas pisania czystego tekstu RTL można skorzystać z okna widoku domyślnego (LTR). Jednak w wielu przypadkach konieczne jest osadzenie tekstu LTR w tekście RTL. Na przykład przy znacznikach OmegaT z nazwami produktów, które należy pozostawić w języku źródłowym LTR, umieszczaj w posiadanych plikach lokalizacyjnych i numerach w tekście. W takich przypadkach konieczne staje się przejście do trybu RTL, aby tekst RTL (w rzeczywistości dwukierunkowy) był wyświetlany poprawnie. Należy zauważyć, że gdy OmegaT jest w trybie RTL, zarówno źródło, jak i cel są wyświetlane w trybie RTL. Należy zauważyć, że gdy OmegaT jest w trybie RTL, zarówno źródło, jak i cel są wyświetlane w trybie RTL. Oznacza to, że jeżeli językiem źródłowym jest LTR, a językiem docelowym jest RTL, lub odwrotnie, może być konieczne przełączanie się między trybami RTL i LTR w celu wyświetlenia źródła i łatwego wejścia do celu w odpowiednich trybach.
Jak wspomniano powyżej, znaczniki OmegaT są ciągami znaków LTR. Podczas tłumaczenia między językami RTL i LTR, prawidłowe odczytanie znaczników źródłowych i poprawne wprowadzenie ich w tekście docelowym może wymagać od tłumacza wielokrotnego przełączania między trybami LTR i RTL.
Jeżeli dokument na to pozwala, zdecydowanie zachęca się tłumacza do usunięcia informacji o stylu z oryginalnego dokumentu, tak aby jak najmniej znaczników pojawiło się w tekście do tłumaczenia. Postępując zgodnie ze wskazówkami dotyczącymi zarządzania znacznikami. Często sprawdzaj poprawność znaczników (przejrzy tekst o weryfikacji znaczników) i twórz przetłumaczone dokumenty (przejrzyj menu i poniżej) w regularnych odstępach czasu, aby ułatwić wychwycenie wszelkich pojawiających się problemów. Wskazówka: wykonanie tłumaczenia zwykłego tekstu i dodanie odpowiedniego formatowanie w dedykowanej aplikacji na późniejszym etapie może okazać się mniej kłopotliwe.
Po utworzeniu przetłumaczonego dokumentu jego kierunek wyświetlania będzie taki sam, jak w dokumencie oryginalnym. Jeżeli oryginalny dokument był typu LTR, kierunek wyświetlania dokumentu docelowego należy zmienić ręcznie na RTL w aplikacji docelowej. Każdy format wyjściowy posiada określone metody radzenia sobie z wyświetlaniem typu RTL; szczegółowe informacje można znaleźć w odpowiednich instrukcjach aplikacji.
W przypadku plików .docx szereg zmian jest jednak wykonywanych automatycznie:
Aby uniknąć zmiany parametrów wyświetlania plików docelowych za każdym razem, gdy pliki są otwierane, może być możliwa zmiana parametrów wyświetlania pliku źródłowego w taki sposób, aby takie parametry były dziedziczone przez pliki docelowe. Takie modyfikacje są możliwe na przykład w plikach odf (LibreOffice).