[Squeeze] NVIDIA - Zamknięte sterowniki w Debianie
Kategoria: Artykuły, etykiety: nvidia, środowisko graficzne, dla początkujących
Dodany: 2012-07-18 20:34
Przez: ArnVaker
Wyświetleń: 8042
Po co w ogóle instalować zamknięte sterowniki dla kart graficznych Nvidii? Przede wszystkim z powodu wydajności, sterowniki otwarte dedykowane Nvidii, czyli nv (dostępny w Squeeze) oraz nouveau (dostępny w Squeeze i nowszych wersjach) niestety mocno odbiegają możliwościami od wersji zamkniętej. Chcesz zainstalować zamknięte sterowniki? Dobrze, zapraszam w takim razie do zapoznania się z niniejszym tekstem. Nie chcesz instalować zamkniętych sterowników, odpowiadają Ci te których używasz aktualnie? Też dobrze, to Twój wybór.
- Wszystkie polecenia należy wykonywać z uprawnieniami użytkownika root (po bezpośrednim zalogowaniu się na konto root lub poprzez
sudo, jeżeli zostało ono skonfigurowane w systemie), chyba że napisano inaczej. - W całym tekście do instalacji pakietów używany jest aptitude. Wynika to z tego, że sam używam aptitude, a pisanie przy każdym poleceniu dwóch wersji tylko niepotrzebnie rozciągnęłoby tekst. Jeżeli na co dzień używasz apt-get naturalnie możesz — wręcz jest to zalecane — do instalacji pakietów użyć właśnie jego.
- Sterowniki zainstalować można różnymi sposobami. Nigdy nie używaj tych sposobów jednocześnie. Jeżeli z jakiegokolwiek powodu chcesz skorzystać z innego sposobu, odinstaluj najpierw sterowniki instalowane sposobem dotychczasowym.
Spis treści:
- Instalacja sterowników z repozytorium (sposób najłatwiejszy)
- Instalacja skryptem przygotowanym przez Nvidię
- Inne sposoby instalacji
- Sprawdzenie czy sterownik działa
- Minimalny xorg.conf
- Użytkowanie nvidia-settings
- Rozdzielczość trybu tekstowego
- Samodzielnie kompilowane jądro
- Ekstremalne przypadki
Instalacja sterowników z repozytorium (sposób najłatwiejszy)
Obecnie najszybszą i najłatwiejszą metodą instalacji sterowników jest użycie pakietów z repozytorium. Są to te same sterowniki, które można pobrać z oficjalnej strony Nvidii, inny jest tylko sposób instalacji. Pakiety nie są jednak dostępne w głównym repozytorium Debiana (sekcja main), a w sekcji zawierającej pakiety niewolne, czyli non-free. Dodatkowo pakiet nvidia-settings (panel konfiguracyjny ułatwiający życie ze sterownikami, nie niezbędny, acz przydatny) oraz kilka potrzebnych pakietów znajduje się w sekcji contrib repozytorium. Zatem przykładowy wpis umożliwiający zainstalowanie pakietów ze sterownikami może wyglądać np. tak:
deb http://ftp.pl.debian.org/debian/ squeeze main contrib non-free
(więcej na temat repozytoriów przeczytać możesz w artykule im poświęconym)
Zanim przejdziesz do właściwej instalacji sterowników, musisz dowiedzieć się, której ich wersji potrzebujesz. Większość kart graficznych (od serii 6xxx w górę) obsługiwana jest przez główny sterownik, czyli nvidia-glx. Jeżeli posiadasz starszą kartę graficzną, przejdź na tę stronę aby sprawdzić, który sterownik będzie dla Twojej karty odpowiedni. Wersji 173.14.xx odpowiada pakiet nvidia-glx-legacy-173xx, a wersji 96.43.xx pakiet nvidia-glx-legacy-96xx. Wersja 71.86.xx niestety nie współpracuje z wersją Xorga dostępną w Squeeze, mówiąc ściślej nie współpracuje z Xorgiem w wersji nowszej niż 1.5, zatem instalacja tej wersji w Debianie Squeeze i nowszych nie jest aktualnie możliwa.
Squeeze, jądro 2.6.32-5 i gotowe moduły
Dla jądra 2.6.32-5, które jest domyślnym jądrem w Squeeze, dostępne są pakiety zawierające gotowy moduł Nvidii, dzięki którym instalacja sterowników na tym jądrze jest jeszcze prostsza, sprowadza się do wydania polecenia:
aptitude install nvidia-kernel-`uname -r` nvidia-glx nvidia-settings nvidia-xconfig
Konieczne jest jeszcze wygenerowanie pliku xorg.conf, aby system wiedział, że przy kolejnym uruchomieniu serwera X ma użyć nowych sterowników. Łatwo można to zrobić poleceniem:
nvidia-xconfig
Po ponownym uruchomieniu system powinien już używać sterowników Nvidii.
UWAGA: Gotowe moduły dostępne są wyłącznie dla głównej wersji sterowników i jądra 2.6.32-5. Jeżeli chcesz zainstalować sterowniki dla starszych kart graficznych lub innych wersji jądra, przejdź do kolejnego punktu.
Sterownik z dkms
Sterownik z dkms różni się od gotowych modułów przede wszystkim tym, że ów moduł Nvidii musi zostać skompilowany na komputerze użytkownika dla konkretnej wersji jądra. Niezbędne są do tego narzędzia służące do kompilacji oraz nagłówki jądra, dla którego moduł ma zostać skompilowany. Ich instalacja sprowadza się do polecenia:
aptitude install build-essential linux-headers-`uname -r`
Instalacja sterownika w głównej wersji (od serii 6xxx w górę):
aptitude install nvidia-kernel-dkms nvidia-glx nvidia-settings nvidia-xconfig
Instalacja sterownika w wersji 173.14.xx:
aptitude install nvidia-kernel-legacy-173xx-dkms nvidia-glx-legacy-173xx nvidia-settings nvidia-xconfig
Instalacja sterownika w wersji 96.43.xx:
aptitude install nvidia-kernel-legacy-96xx-dkms nvidia-glx-legacy-96xx nvidia-settings nvidia-xconfig
UWAGA: Oczywiście instalujesz tylko jedną wersję sterowników, w zależności od tego, której potrzebujesz.
Niezależnie od wersji instalowanego sterownika, konieczne jest jeszcze wygenerowanie xorg.conf:
nvidia-xconfig
Po ponownym uruchomieniu system powinien już używać sterowników Nvidii.
System 64-bitowy (amd64)
Jeżeli jesteś użytkownikiem systemu 64-bitowego (amd64), w wyniku powyższych poleceń zainstalowane zostaną wyłącznie sterowniki 64-bitowe. Samemu systemowi to w zupełności wystarcza, istnieje jednak możliwość uruchamiania w systemie 64-bitowym aplikacji 32-bitowych. Aby takie aplikacje (chociażby gry uruchamiane przez wine) korzystały ze sterowników Nvidii, trzeba doinstalować jeszcze biblioteki 32-bitowe.
Dla głównej wersji sterownika:
aptitude install nvidia-glx-ia32
Dla wersji 173.14.xx:
aptitude install nvidia-glx-legacy-173xx-ia32
Dla wersji 96.43.xx:
aptitude install nvidia-glx-legacy-96xx-ia32
Aktualizacja jądra i serwera X
W przypadku sterownika z dkms po instalacji nowego jądra moduł Nvidii zostanie skompilowany dla niego automatycznie (od tego właśnie jest dkms). W przypadku gotowych modułów prawdopodobnie lepiej będzie odinstalować najpierw poprzedni moduł (szczerze mówiąc ciężko obecnie powiedzieć jak będzie przebiegała aktualizacja w takim przypadku, kolejne gotowe moduły prawdopodobnie będą dostępne dopiero dla jądra z którym wydany zostanie Wheezy). Żadne dodatkowe zabiegi nie powinny być też konieczne w związku z aktualizacją serwera X.
Instalacja skryptem przygotowanym przez Nvidię
Po co instalować skryptem Nvidii, skoro można z repozytorium? Ma to sens na przykład kiedy potrzebujemy nowszych sterowników niż dostępne w repozytorium. Squeeze został wydany niedawno, a sterowniki Nvidii w jego repozytorium już zdążyły się zestarzeć. Czasem użytkownikom wersji niestabilnej (Sid) łatwiej jest użyć tej metody instalacji, zdarza się, że w tej wersji systemu sterowniki z repozytorium mają niespełnione zależności. Tak na prawdę jednak wymienione wcześniej problemy zazwyczaj da się w jakiś sposób ominąć, a to z jakiego sposobu instalacji ktoś korzysta jest zazwyczaj kwestią przyzwyczajenia czy indywidualnych preferencji.
Wersje sterowników i ich pobieranie
Sterowniki zawsze można pobrać korzystając z wyszukiwarki na stronie Nvidii, jednak ja zaglądam po prostu do tego posta na forum Nvidii, gdzie zawsze wymienione są najnowsze wersje poszczególnych sterowników, wraz z klikalnymi odnośnikami do ich pobrania. W chwili gdy to piszę wspomniany post wygląda tak:
Current releases
Aktualne sterowniki dla nowszych kart graficznych (od serii 6xxx). Zalecana wersja sterowników jeżeli Twoja karta jest przez nie obsługiwana, kolejno wersja 32-bit dla systemu i386 oraz wersja 64-bit dla systemu amd64.
Current beta release: 270.29
Najnowsza wersja rozwojowa sterowników, niezalecana do codziennego użytku.
Legacy releases for GeForce 5 series GPUs
Sterowniki dla kart z serii 5xxx, wersja 32-bit oraz 64-bit.
Legacy releases for GeForce 2 through GeForce 4 series GPUs
Sterowniki dla najstarszych kart, dla których aktualnie w Debianie można użyć zamkniętych sterowników.
Legacy releases for Riva TNT, TNT2, GeForce, and some GeForce 2 GPUs
Sterowniki dla bardzo starych kart, nie działają obecnie (od Squeeze) w Debianie.
Please see Appendix A of the README to determine which driver you need for your GPU.
Wykaz poszczególnych modeli kart graficznych, jakie są obsługiwane przez dane wersje sterowników.
UWAGA: Wersje sterowników często się zmieniają, w celu pobrania aktualnych sterowników skorzystaj z wymienionych wyżej stron.
Blokowanie nouveau
Najczęściej stosowany sposób blokowania nouveau polega na dodaniu go do „czarnej listy”. Służy do tego plik /etc/modprobe.d/blacklist.conf lub dowolny plik w katalogu /etc/modprobe.d, np. /etc/modprobe.d/nouveau.conf.
Wpis blokujący nouveau do umieszczenia w wybranej lokalizacji:
blacklist nouveau
options nouveau modeset=0
Czasem niezbędne jest jeszcze zaktualizowanie initrd, np. poleceniem:
update-initramfs -u -k `uname -r`
Po restarcie sterownik nouveau nie powinien być już w użyciu.
Instalacja sterowników
Do zbudowania modułu dla danego jądra niezbędne są narzędzia do tego celu służące oraz nagłówki jądra, w oparciu o które moduł ma zostać zbudowany. Należy zatem doinstalować najpierw potrzebne pakiety:
aptitude install build-essential linux-headers-`uname -r`
Instalację sterowników powinno się przeprowadzać w czystym trybie tekstowym przy wyłączonym środowisku graficznym. W tym celu trzeba najpierw zmienić używaną konsolę przełączając się w tryb tekstowy — kombinacja klawiszy ctrl + alt + f1. Następnie wyłączyć środowisko graficzne (mimo że tego nie widać, serwer X cały czas jest uruchomiony na innej konsoli). Tutaj polecenie będzie się różnić w zależności od używanego środowiska graficznego i menedżera logowania.
Domyślnie dla GNOME w Squeeze będzie to gdm3, który wyłącza się poleceniem:
/etc/init.d/gdm3 stop
(starszą wersją menedżera logowania GNOME jest gdm)
Dla KDE jest to kdm:
/etc/init.d/kdm stop
Uruchomienie pobranego wcześniej instalatora, przykładowo:
sh /home/arvaker/Desktop/NVIDIA-Linux-x86_64-260.19.36-no-compat32.run
(należy podać ścieżkę do katalogu w którym znajduje się instalator oraz jego nazwę, dla ułatwienia można użyć klawisza tab służącego do autouzupełniania)
Instalator zada teraz kilka pytań, na które musisz odpowiedzieć.
- Na pytanie czy akceptujesz licencję — twierdząco.
- Jeżeli pojawi się pytanie czy przerwać instalację z powodu niezgodności wersji kompilatora (gcc), możesz odpowiedzieć przecząco i kontynuować instalację. Nigdy nie spotkałem się z problem tym spowodowanym, jednak dla pewności możesz przerwać instalację i przed ponownych uruchomieniem instalatora zmienić wersję kompilatora, którym moduł ma zostać skompilowany.
W tym celu możesz użyć polecenia:
export CC=/usr/bin/gcc-4.x
Ggdzie x to druga cyfra wersji kompilatora, którą skompilowane zostało jądro. Jądro 2.6.32-5 skompilowane zostało wersją 4.3, zatem dla niego byłoby to export CC=/usr/bin/gcc-4.3, nowsze wersje jąder prawdopodobnie kompilowane będą za pomocą gcc 4.4, kolejne 4.5 itd.
- Kolejne pytanie instalatora — czy dodatkowo instalować biblioteki 32-bitowe (oczywiście pojawia się tylko na systemie 64-bitowym), odpowiedz wedle uznania, jeżeli ich potrzebujesz, naturalnie twierdząco.
- Czy utworzyć plik xorg.conf — tak, system musi wiedzieć, że ma użyć nowych sterowników. Jeżeli po raz pierwszy masz do czynienia z tym plikiem, odpowiedz twierdząco, na optymalizacje jeszcze przyjdzie czas.
To już wszystko — po ponownym uruchomieniu system powinien korzystać ze sterowników Nvidii.
Aktualizacja jądra i serwera X
W przypadku instalacji sterowników tym sposobem aktualizacje jądra oraz serwera X są trochę bardziej problematyczne, niż przy instalacji sterowników z repozytorium. Po instalacji nowego jądra trzeba skompilować dla niego nowy moduł Nvidii, można to zrobić nawet w środowisku graficznym uruchomionym jeszcze na starym jądrze, przykładowe polecenie wygląda tak:
sh /home/arvaker/Desktop/NVIDIA-Linux-x86_64-260.19.36-no-compat32.run -K -k 2.6.37-1-amd64
Oczywiście to tylko przykład, trzeba podać właściwą ścieżkę do instalatora sterowników Nvidii, jego wersję oraz dokładną wersję jądra dla którego moduł ma zostać zbudowany (wymagane są do tego jego nagłówki).
Jeżeli miała miejsce aktualizacja serwera X lub jakichś pakietów blisko z nim związanych i po tej aktualizacji środowisko graficzne nie uruchamia się, trzeba przeinstalować sterowniki, w przypadku tego sposobu nie ma innej możliwości.
Inne sposoby instalacji
Sam używam z reguły któregoś z powyższych dwóch sposobów instalacji. Istnieją jednak jeszcze sposoby inne, chwalone przez wielu użytkowników, a że temat dotyczy instalacji sterowników w Debianie, to wypada o nich wspomnieć.
Skrypt sgfxi
Skrypt sgfxi automatycznie pobiera wymagany sterownik karty graficznej, instaluje go oraz tworzy plik xorg.conf niezbędny do uruchomienia środowiska graficznego na zamkniętym sterowniku. Wcześniej jednak trzeba wykonać te same kroki, co przy instalacji sterowników skryptem Nvidii. Zatem najpierw zablokować sterownik nouveau, a samą instalację przeprowadzać w trybie tekstowym przy wyłączonym środowisku graficznym.
Pobranie skryptu do katalogu /usr/local/bin:
cd /usr/local/bin
wget http://techpatterns.com/sgfxi
Nadanie uprawnień wykonywalności:
chmod +x sgfxi
Uruchomienie skryptu:
sgfxi
Warto wspomnieć, że skrypt sgfxi umożliwia też instalację sterowników dla innych kart graficznych, nie tylko Nvidii.
module-assistant
Instalacja sterowników z pomocą module-assistant jest tak jak sposób pierwszy instalacją z repozytorium. Różni się tym, że zamiast gotowych modułów lub dkms, który kompiluje moduły automatycznie, kompilacja odbywa się półautomatycznie, właśnie z wykorzystaniem module-assistant. Sposób ten był sposobem domyślnym jeszcze w wydaniu Lenny, czyli zanim pojawiły się sterowniki z dkms.
Instalacja narzędzi potrzebnych do kompilacji modułu oraz nagłówków jądra:
aptitude install build-essential module-assistant linux-headers-`uname -r`
Instalacja źródeł z których zbudowany zostanie moduł (dla kart od serii 6xxx w górę):
aptitude install nvidia-kernel-source nvidia-kernel-common
Dla kart korzystających ze sterowników w wersji 173.14.xx:
aptitude install nvidia-kernel-legacy-173xx-source nvidia-kernel-common
Dla kart korzystających ze sterowników w wersji 96.43.xx:
aptitude install nvidia-kernel-legacy-96xx-source nvidia-kernel-common
UWAGA: Oczywiście instalujesz tylko jedne źródła dla modułu, w zależności od tego, których potrzebujesz.
Kompilacja modułu przez module-assistant:
m-a prepare
m-a a-i nvidia
Instalacja sterowników (dla kart od serii 6xxx w górę):
aptitude install nvidia-glx nvidia-settings nvidia-xconfig
Dla kart korzystających ze sterowników w wersji 173.14.xx:
aptitude install nvidia-glx-legacy-173xx nvidia-settings nvidia-xconfig
Dla kart korzystających ze sterowników w wersji 96.43.xx:
aptitude install nvidia-glx-legacy-96xx nvidia-settings nvidia-xconfig
UWAGA: Oczywiście instalujesz tylko jedną wersję sterowników, w zależności od tego, której potrzebujesz.
Na koniec wygenerowanie pliku xorg.conf:
nvidia-xconfig
Po ponownym uruchomieniu system powinien już używać sterowników Nvidii.
Instalacja dodatkowych bibliotek 32-bitowych na systemie 64-bitowym wygląda dokładnie tak samo jak przy pierwszym sposobie, czyli użyciu sterownika z dkms. Wygląda tak:
Dla głównej wersji sterownika:
aptitude install nvidia-glx-ia32
Dla wersji 173.14.xx:
aptitude install nvidia-glx-legacy-173xx-ia32
Dla wersji 96.43.xx:
aptitude install nvidia-glx-legacy-96xx-ia32
Sprawdzenie czy sterownik działa
Po instalacji warto sprawdzić czy zakończyła się ona sukcesem i czy sterowniki rzeczywiście działają. Łatwo można tego dokonać wykorzystując program glxinfo znajdujący się w pakiecie mesa-utils. Zatem najpierw instalacja pakietu, jeżeli nie został jeszcze zainstalowany:
aptitude install mesa-utils
A następnie sprawdzenie czy sterowniki działają:
glxinfo |grep -Ei '(direct\ rendering|opengl)'
Przykładowo u mnie, kiedy sterowniki zainstalowane są prawidłowo, wynik wygląda tak:
direct rendering: Yes
OpenGL vendor string: NVIDIA Corporation
OpenGL renderer string: GeForce 7600 GS/PCI/SSE2
OpenGL version string: 2.1.2 NVIDIA 260.19.36
OpenGL shading language version string: 1.20 NVIDIA via Cg compiler
OpenGL extensions:
Minimalny xorg.conf
Jeżeli na wygenerowanym konfigu xorg.conf wszystko jest w jak najlepszym porządku, nie musisz nic dodatkowo robić. Postanowiłem jednak wspomnieć, że w tych automatycznie tworzonych konfigach jest sporo niepotrzebnych obecnie wpisów. Przykładowo użycie sterowników mouse czy kbd, kiedy urządzenia takie jak mysz czy klawiatura wykrywane są automatycznie i działają zazwyczaj na sterowniku evdev. Przykładowy minimalny plik xorg.conf dla Nvidii może wyglądać tak:
Section "Monitor"
Identifier "Configured Monitor"
Option "metamodes" "1024x768_60"
EndSection
Section "Device"
Identifier "Configured Video Device"
Driver "nvidia"
VendorName "NVIDIA Corporation"
EndSection
Section "Screen"
Identifier "Default Screen"
Monitor "Configured Monitor"
EndSection
Tak skonfigurowany plik xorg.conf zazwyczaj wystarcza do bezproblemowej pracy na sterownikach Nvidii.
Option "metamodes" "1024x768_60"
Parametry w powyższym wierszu to oczywiście tylko przykład, należy tu podać rozdzielczość oraz częstotliwość odświeżania posiadanego monitora.
Użytkowanie nvidia-settings
Program nvidia-settings jest graficznym panelem konfiguracyjnym dla kart Nvidii. Uruchomiony z poziomu użytkownika daje możliwość zmiany parametrów takich jak rozdzielczość, częstotliwość odświeżania czy konfiguracja wielu monitorów. Aby mieć możliwość zapisania tych ustawień na stałe do pliku xorg.conf (opcja Save to X Configuration File), program musi być uruchomiony z uprawnieniami użytkownika root.
Inaczej sprawa wygląda z parametrami takimi jak jasność, kontrast czy gamma. Te z kolei można zarówno ustawiać jak i zapisywać z poziomu zwykłego użytkownika. Żeby ustawienia zostały przywrócone przy starcie środowiska graficznego, należy zapisać konfigurację do pliku ~/.nvidia-settings-rc (opcja Save Current Configuration) oraz dodać do autostartu środowiska graficznego polecenie:
/usr/bin/nvidia-settings -l
Rozdzielczość trybu tekstowego
Zamknięty sterownik Nvidii nie obsługuje KMS dzięki któremu domyślny sterownik — nouveau — automatycznie ustawia natywną rozdzielczość monitora w trybie tekstowym. W przypadku sterowników Nvidii, do poprawy rozdzielczości w konsoli można się posłużyć sterownikiem bufora ramki vesafb lub uvesafb.
vesafb
Użycie sterownika vesafb jest bardzo proste, najpierw trzeba zapoznać się z tabelką:
FRAMEBUFFER RESOLUTION SETTINGS
+-------------------------------------------------+
| 640x480 800x600 1024x768 1280x1024
----+--------------------------------------------
256 | 0x301=769 0x303=771 0x305=773 0x307=775
32K | 0x310=784 0x313=787 0x316=790 0x319=793
64K | 0x311=785 0x314=788 0x317=791 0x31A=794
16M | 0x312=786 0x315=789 0x318=792 0x31B=795
+-------------------------------------------------+
Po wybraniu parametru odpowiedniego dla danego monitora, należy ten parametr przekazać sterownikowi znajdującemu się w jądrze. Procedura będzie się nieco różnić w zależności od posiadanego programu rozruchowego (bootloadera).
Dla GRUB2, który jest domyślnym programem rozruchowym od wersji Squeeze, ów parametr należy dodać w pliku /etc/default/grub, w wierszu GRUB_CMDLINE_LINUX_DEFAULT. Wpis po zmianie może wyglądać np. tak:
GRUB_CMDLINE_LINUX_DEFAULT="vga=791 quiet"
Żeby nowy argument został dodany do poszczególnych wersji jądra (w pliku grub.cfg), należy wykonać jeszcze polecenie:
update-grub
W przypadku starej wersji GRUB1 (obecnie pakiet grub-legacy), zmiany należy dokonać bezpośrednio w pliku /boot/grub/menu.lst, w wierszu # defoptions. Wpis po zmianie może wyglądać np. tak:
# defoptions=vga=791 quiet
(znak # na początku ma zostać)
Żeby nowy argument został dodany do poszczególnych wersji jądra, należy wykonać jeszcze polecenie:
update-grub
uvesafb
Następcą sterownika vesafb jest uvesafb. Z założenia ma on mieć większe możliwości i lepiej sprawdzać się w niektórych konfiguracjach sprzętowych. Z tym oczywiście bywa różnie i czasem lepszym wyborem jest pozostanie przy vesafb. Proponuję sprawdzić najpierw vesafb, jeżeli na nim wszystko będzie działać bez zastrzeżeń darować sobie dalsze kombinacje. Jeżeli jednak wystąpią problemy, istnieje szansa, że użycie uvesafb je rozwiąże. Procedura uruchomiena sterownika uvesafb w Debianie jest dosyć pokręcona, a że sam nigdy w Debianie z niego nie korzystałem, pozwolę sobie odesłać Cię do opisu już znajdującego się na portalu:
Samodzielnie kompilowane jądro
Kilka drobnych wskazówek przy konfiguracji jądra.
Nie odznaczaj opcji:
Symbol: SYSVIPC [=y]
Symbol: MODULES [=y]
Symbol: MTRR [=y]
Skoro już kompilujesz, warto odznaczyć sterowniki bufora ramki, których i tak używać nie będziesz, a które czasem potrafią przeszkadzać zamkniętym sterownikom Nvidii, zwłaszcza jeśli zostaną wkompilowane na sztywno. Proponuję odznaczyć wszystkie sterowniki z gałęzi:
--- Support for frame buffer devices
Zostawiając jedynie vesafb lub uvesafb, jeżeli planujesz któregoś z nich używać:
Symbol: FB_VESA [=y]
Symbol: FB_UVESA [=m]
Śmiało możesz też odznaczyć nouveau:
Symbol: DRM_NOUVEAU [=n]
Pamiętaj jeszcze, że do zbudowania modułu Nvidii potrzebne będą nagłówki jądra (kernel-headers przy kompilacji przez make-kpkg), a jeśli kompilujesz metodą klasyczną (make && make install && make modules_install) pozostawienie na dysku źródeł jądra. Bez tego moduł Nvidii się nie zbuduje.
Ekstremalne przypadki
Jeżeli po zainstalowaniu systemu i ponownym uruchomieniu komputera wybór Debiana z listy kończy się jedynie czarnym ekranem lub komunikatem w stylu brak sygnału, istnieje duże prawdopodobieństwo, że to sterownik nouveau nie radzi sobie z daną konfiguracją sprzętową. Lekarstwem w takim przypadku jest wyłączenie KMS z poziomu programu rozruchowego (od wersji Squeeze domyślnie jest nim GRUB2). Jak tego dokonać:
- Wybrać z listy wiersz uruchamiający Debiana, jednak zamiast
enterwcisnąć „e” - Zejść niżej do wiersza zaczynającego się słowem linux i zawierającego vmlinuz
- Na końcu tego wiersza dopisać:
nouveau.modeset=0
- Uruchomić system kombinacją klawiszy
ctrl + x
Jeżeli system się uruchomi, zainstaluj sterowniki Nvidii lub przynajmniej zablokuj nouveau.
